متوسط حجم روان آب هفت رودخانه دائمی و مهم مازندران که ۷۰ درصد آب کشاورزی استان را تامین می‌کنند، در سال آبی گذشته نسبت به دوره یک ساله قبل از آن ۴۵ درصد کاهش یافت.
به گزارش پایگاه خبری نیروگاهیان به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت نیرو (پاون)، میزان آورد این رودخانه‌ها نسبت به دوره شاخص بلندمدت کاهش ۲۴ درصدی را نشان می‌دهد و علت کاهش این رواناب‌ها در یک سال گذشته کاهش میزان بارندگی‌ها است.
طبق گزارش واحد مطالعات پایه منابع آب شرکت آب منطقه‌ای مازندران، میزان بارندگی تجمعی حوضه آبریز رودخانه‌های استان از اول مهر سال ۹۹ تا ۳۱ شهریور ۱۴۰۰ که یک سال آبی را تشکیل می‌دهد، ۵۵۹ میلی‌متر بوده و نسبت به سال آبی پیش از آن کاهش ۲۳ درصدی دارد. کاهش بارندگی در این بازه زمانی در مقایسه با دوره شاخص بلندمدت نیز بیانگر کاهش ۱۲ درصدی است.
بر اساس این گزارش، در پی کاهش بارندگی‌ها، حجم رواناب‌های هفت رودخانه دائمی و مهم استان شامل نکا رود، تجن، تالار، بابلرود، هراز، چالوس و چشمه کیله ۲ هزارو ۱۷۸ میلیون مترمکعب بوده است که نسبت به مدت مشابه سال آبی قبل ۴۵ درصد کاهش داشته است.
بررسی آماری در سال آبی گذشته رودخانه‌های دائمی و مهم مازندران نشان می‌دهد که حجم آبدهی چهار رودخانه نکا رود، تجن، تالار و هراز نسبت به مدت مشابه آبی گذشته نصف شده است به گونه‌ای که میزان رواناب نکارود با حجم آبدهی ۶۹ میلیون متر مکعب نسبت به سال گذشته ۶۰ درصد کاهش دارد، تجن با ۲۱۴ میلیون متر مکعب شاهد کاهش ۶۶ درصدی آبدهی بوده است. میزان کاهش رواناب تلار با ۱۹۸ میلیون متر مکعب ۵۳ درصد و رودخانه هراز با حجم آبدهی ۶۰۴ میلیون متر مکعب حدود ۵۰ درصد بوده است.
بیشتر بخوانید
اعلام آمادگی بانک صادرات ایران برای مشارکت در تأمین مالی پروژه‌های آبرسانی مازندران
استفاده از فایناس داخلی برای تامین مالی پروژه‌های نیمه تمام مازندران
حجم آبدهی رودخانه بابلرود در سال آبی گذشته ۳۳۱ میلیون مترمکعب بود که نسبت به یک سال قبل از آن کاهش ۳۴ درصدی نشان می‌دهد. رودخانه چالوس هم در سال آبی گذشته ۳۹۲میلیون متر مکعب آبی دهی داشت که کاهش ۳۸ درصدی نسبت به سال قبل از آن دارد و میزان روان آب چشمه کیله هم ۳۶۹ میلیون متر مکعب بود که کاهش ۱۱ درصدی را نسبت به یک ساله قبل نشان می‌دهد.
مدیر دفتر مطالعات پایه منابع آب شرکت آب منطقه‌ای مازندران با بیان اینکه سال آبی ۱۳۹۹- ۱۴۰۰ یکی از خشکسال ترین سال آبی استان طی یک دهه اخیر بوده، گفت: اگرچه بارندگی های امسال در زمان فعالیت های کشاورزی به عنوان بارش های به هنگام مورد استفاده قرار گرفت ، اما دلیل اصلی کاهش دبی آب، بارش ها غیر موثر بوده یعنی بارندگی در ارتفاعات که رودخانه ها باید از سرچشمه ها تغذیه شوند، کمتر بود.
فرهاد خلردی یکی از راهکارهای برون رفت از مشکلات خشکسالی و مدیریت روان آب رودخانه ها را ایجاد سازه های تنظیم کننده بویژه ساخت سد دانست و افزود : ساخت سد هراز بر روی این روخانه به عنوان مهم ترین و بزرگ ترین حوزه آبریز در منطقه مرکزی استان بسیار مهم است.
وی با اظهار این که ساخت سد گلورد بر روی نکارود از اهمیت خاصی برای کشاورزی منطقه برخوردار است و تاثیر زیادی هم تاکنون داشته است، بر ضرورت تکمیل طرح های جانبی این سد و آبگیری کامل آن تاکید کرد و گفت: با توسعه سازه های ذخیره آب ، می توان روان آب های رودخانه ها را مدیریت و سفره های زیرزمینی را تقویت کرد.
مدیر دفتر مطالعات پایه منابع آب شرکت آب منطقه ای مازندران ظرفیت ذخیره آب پشت ۱۱ سد بزرگ را ۴۴۲ میلیون متر مکعب برآورد کرد و اظهار داشت: در حال حاضر ۱۴۱ میلیون متر مکعب معادل ۳۲ درصد پشت این سد ها آب وجود دارد که این مقدار نسبت پایان سال آبی گذشته حدود ۳۰ درصد کمتر است.
انتهای پیام/
