این شناور عظیم اکنون در بندر مورمانسک، واقع در ۲۰۰ کیلومتری شمال مرز دریایی نروژ لنگر انداخته و بناست تا شهر پِوِک که در شمال شرقی روسیه قرار دارد ۵ هزار کیلومتر سفر کند.
هدف از این پروژه جایگزین کردن دو رآکتور قدیمی شهر پِوِک و نیز تقویت بنیان تجاری این منطقه از روسیه عنوان شده است.
مقامات روسیه امیدوارند به کمک برق حاصل از این نیروگاه که قادر است الکتریسیته لازم برای زندگی ۱۰۰ هزار شهروند را تأمین کند بتوانند در شمال شرقی این کشور به بخش اکتشاف نفت و معدن (سرب و طلا) پویایی بیشتری ببخشند.
خطرات پروژه نیروگاه شناور
گرچه مسئولان سازندهٔ نیروگاه در شرکت روستاتوم اعلام کرده‌اند که این نیروگاه هسته‌ای تماما مطابق با استانداردهای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ساخته شده اما شماری از کارشناسان هنوز از راه‌اندازی این پروژه نگرانی‌هایی دارند.
یکی از خطرات اصلی که در کمین این پروژه است مسیر دریایی بسیار دشواری است که این شناور در پیش دارد. بناست کشتی دیگری این شناور عظیم را یدک بکشد تا خود نیروگاه از هشت موتور خود استفاده نکند. اما نکته آن است که احتمال گرفتار شدن این شناور در یخ‌های قطبی زیاد است.
مسألهٔ دیگر آن است که این نیروگاه هر دو تا سه سال باید ضایعات هسته‌ای خود را تخلیه کند. بناست این ضایعات برای مدتی روی کشتی بمانند که خطر تشعشع برای کارکنان را در بر دارد.
چرنوبیل روی یخ ؟
ولادیمیر ایریمینکو، سر مهندس حفاظت از محیط در این پروژه معتقد است به هیچ وجه نمی‌توان این نیروگاه را با چرنوبیل مقایسه کرد. چراکه شیوهٔ کار این دو رآکتور با هم متفاوت است و هستهٔ رآکتور آن پیوسته با آب سرد قطبی خنک می‌شود.
از آنجا که خطر انتشار مواد رادیواکتیو در اثر انفجار یا سانحه و آلودگی شدید محیط زیست دریایی مطرح است تلویزیون فنلاند بلافاصله پس از انتشار خبر راه‌اندازی این نیروگاه آن را «چرنوبیل روی یخ» لقب داد.
نیروگاه شناور آکادمیک لومونوزوف بناست ۱۲ سال در ساحل شهر پِوِک بماند و آنگاه دوباره برای ترمیم و بازسازی به بندر مورمانسک برگردد، چرخه‌ای که در کل، تا پایان دورهٔ کاری این نیروگاه سه بار تکرار خواهد شد.
انتهای پیام/
