به گزارش پایگاه خبری نیروگاهیان به نقل از دنیای اقتصاد، در همین خصوص رئیس انجمن صنفی نیروگاههای ایران (اصنا) میگوید: در سطح جهانی ارقامی برای بهرهبرداری، نگهداری و تعمیرات بدون هزینههای سوخت با توجه به تکنولوژی نیروگاهها مشخص شده و برای نیروگاه حرارتی کشورهایی که شرایطی مشابه ما دارند، تقریبا ۰.۲ تا ۰.۵ سنت به ازای تولید هر کیلووات ساعت تعیین شده و در سیکل ترکیبی بسته به نوع تکنولوژی توربینهای گازی این رقم متفاوت است؛ نکته حائز اهمیت اینکه در سال ۱۴۰۲ بر اساس گزارش شرکت برق حرارتی ۳۴۶ میلیون مگاوات ساعت تولید برق داشتهایم که ۶۳ میلیون مگاوات ساعت در حوزه توربینهای گازی، ۲۰۰ میلیون مگاوات ساعت سیکل ترکیبی و ۸۳ میلیون مگاوات ساعت نیروگاههای بخاری این برق را تولید کردهاند و چنانچه همان ۰.۲ سنت را برای بهرهبرداری، تعمیر و نگهداری به طور متوسط در ازای هر کیلووات ساعت برق در نظر بگیریم، صرفا برای تعمیر و نگهداری در حوزه نیروگاه گازی ۱۲۶ میلیون دلار، سیکل ترکیبی ۴۰۰ میلیون دلار و در حوزه نیروگاههای بخاری بالغ بر ۲۴۹ میلیون دلار به سرمایهگذاری نیاز داریم که مجموع آن به حدود ۸۰۰ میلیون دلار میرسد؛ ضمن اینکه با پیر بودن برخی نیروگاهها مواجهیم و حدود ۲۰۰ میلیون دلار هم باید برای نوسازی این بخش بودجه در نظر بگیریم تا در مجموع هزینههای ما به هزار میلیون دلار برسد.
به گفته علی نیکبخت، با توجه به بررسیهایی که از صورتهای مالی یکی از نیروگاهها در کدال داشتم، با احتساب ارقام نرخ آمادگی و نرخ انرژی و همچنین قراردادهای دوجانبه حتی درآمد هر کیلووات ساعت نیروگاهها برای پرداخت هزینههای بهرهبرداری، نگهداری، تعمیرات و نوسازی با استانداردهای جهانی امکانپذیر نیست و جالب اینکه در سال ۱۳۹۸ درآمد هر کیلووات ساعت این نیروگاه ۰.۲سنت بود و در سال ۱۴۰۲ این رقم با فرض ارز نیمایی ۴۲هزار تومانی به ۰.۱ سنت میرسد؛ بنابراین ظرف پنج سال درآمد به نصف رسیده و هزینهها سر به فلک کشیده است.
در واقع روزی که هر کیلووات ساعت برق نیروگاهها با نرخ خرید تولید انرژی بهعلاوه نرخ آمادگی به قیمت حدود ۴۰ تا ۶۰ تومان از نیروگاه خریداری میشد، دلار در محدوده ۱۰هزار تومان بود و امروز که درآمد هر کیلووات ساعت در نیروگاههای غیرخرید تضمینی به حدود ۱۳۰ تومان رسیده، دلار رشد ۶ برابری را تجربه کرده، این در حالی است که عمده هزینههای تامین قطعات یدکی و مصرفی نیروگاهها ارزی است؛ بنابراین نیروگاهها حداقل ۶ برابر توانایی مالی کمتری برای بهرهبرداری و تعمیرات و نوسازی دارند و منجر به بدهکاری سنگین نیروگاهها به سازندگان و پیمانکاران این حوزه شده است. حال اگر ناترازی درآمد و هزینه صنعت برق را بررسی کنیم متوجه میشویم که این اعداد و ارقام در بودجهریزی کشور نیز نمیتواند اتفاق بیفتد و این در حالی است که حداقل برای انجام تعمیرات و اورهال اساسی ضروری نیروگاههای سال آینده، با ارز نیمایی امروز ۱۳ تا ۱۴ همت نیاز داریم. متن پیش رو ماحصل گفتوگوی «دنیایاقتصاد» با علی نیکبخت، رئیس انجمن صنفی نیروگاهای ایران (اصنا) در مورد چالشها و راهکارهای رونق کسبوکار این بخش از فعالان صنعت برق است که در ادامه میآید.
انتهای پیام/