وقتی در اولین سال فعالیت به اردیبهشت ماه رسیدیم با شور و شوق خاصی درپی گرامیداشت روز دهم اردیبهشت برآمدیم و تلاش کردیم برای اولین بار برنامه ویژه‌ای پیاده کنیم. روز ملی صنعت برق خواست همه ما بود و تنها روزی بود که میشد کاری کرد این صنعت و دست اندرکارانش دیده شوند اما فرصت ایجاد روزی بنام خودمان با بی تدبیری و بی درایتی بزرگان صنعت برقی از دست رفت.
وقتی در اولین سال فعالیت به اردیبهشت ماه رسیدیم با شور و شوق خاصی درپی گرامیداشت روز دهم اردیبهشت برآمدیم و تلاش کردیم برای اولین بار برنامه ویژه‌ای پیاده کنیم. من فقط روی دیوار یکی دو اداره دولتی پارچه نوشته‌ای در این خصوص دیده بودم و حداکثر در چند نشریه آنزمان پیام تبریکی آنهم در حاشیه‌ها خوانده بودم. روز ملی صنعت برق خواست همه ما بود و تنها روزی بود که میشد کاری کرد این صنعت و دست اندرکارانش دیده شوند.
اما این روز توسط بخش دولتی و حتی طیف قدیمی بزرگان بخش خصوصی صنعت برق جدی گرفته نشد تا جائیکه خبردار شدیم وزیر نیرو هم با آن مخالفت کرده است چراکه بهانه‌ای برای نامگذاری دهم اردیبهشت به این روز پیدا نکرده است!. نکوداشت صنعتی که جدید بوده و عمر صنعتی شدن آن به یکصد سال می‌رسد نیازی به پیداکردن مناسبت خاصی نظیر زادروز یا وفات و… ندارد.
تاهمین چند سال پیش رشته مهندسی برق انتخاب رتبه‌های برتر و کار کردن در صنعت برق افتخار این مهندسان بود. صنعتی که رو به افول گذاشته و در شیب تبدیل شدن به صنعتی ورشکسته قرار گرفته است. فرصت ایجاد روزی بنام خودمان با بی تدبیری و بی درایتی بزرگان صنعت برقی از دست رفت و در این روز‌ها حرف از شانیت برقی‌ها زدن و گرامیداشت آن‌ها به سختی باور میشود.
صنعت برق در زنجیره پیوسته خود از دانشگاه تا تولید و انتقال و توزیع، تاسیسات برقی و صنایع بین رشته‌ای و… تعریف میشود. صنعتی که بزرگتر از صنعت پزشکی ایران است، اما نتوانسته به جایگاه حداقلی خود برسد چه اینکه می‌توانست پرچم دار علوم مهندسی بوده و مثل صادرات خدمات فنی مهندسی اش حرف اول در ایران را بزند.
حرف از کرامت برقی‌ها زدن بیهوده است در جائیکه بخش خصوصی اش دیگر رمقی برای گرفتن حق اش از دولت ندارد. بیهوده است وقتی تبدیل وضعیت کارکنانش سالهاست بازی داده میشود. بیهوده است وقتی میشنوی رشد مدیریتی در این صنعت به زد و بند سیاسی نیازمند است تا شایستگی. بیهوده است وقتی پیمانکارانش به قرارداد‌های ظالمانه محکوم می‌شوند. بیهوده است وقتی همت و اعتماد سرمایه گذارانش نامبارک قلمداد میشود. بیهوده است وقتی تشکل‌های صنفی اش به رسمیت شمرده نشده و به نظرات آن‌ها وقعی نهاده نمی‌شود. بیهوده است وقتی کارکنانش تحصن را تنها راه رسیدن به حداقل‌های حقوق خود برگزیده اند و…
با این وجود معتقدیم دهم اردیبهشت روز غیر رسمی صنعت برق را با این همه بی توجهی باید گرامیداشت و کاری کرد آنرا باور کرده و رسمی شود. روز صنعت برق می‌تواند نماد یکدلی و تقدیر از صنفی گردد که با این همه ناملایمتی، همچنان امیدوار به بازگشت به روز‌های خوب خود است. برخلاف نظر مقامات ارشد صنعت برقی، متن جامعه برقی‌ها خواستار رسمی شدن این روز بوده و انتظار دارند بیش از پیش دیده شوند. نسل جدید برقی‌ها برخلاف نسل سنتی آن، به این روز بیشتر بها می‌دهد و درپی احیای این صنعت است.(برق نیوز)
